پل‌های فروریخته را از نو بسازیم مطرح‌ شدن دوباره موضوع «درخواست بازگشت هنرمندان معترض مهاجرت‌کرده به وطن»، با انتشار ویدئویی از پرستو صالحی در صفحه اینستاگرامش به سر خط خبرها بازگشت. او در این ویدئو اشاره می‌کند که چند ماه است از طریق خانه سینما برای بازگشت به ایران

البته این اخبار همیشه با چند روز تاخیر منتشر می‌شوند، چراکه سیاست وزارت بهداشت و درمان بر عدم شفافیت است. اما در دنیایی که دیگر دسترسی آزاد به اطلاعات و خبرها خیلی وقت است به روتینی انکارناپذیر تبدیل شده، پنهان کردن این دست خبرها کار ساده‌ای نیست. مساله اینجاست که

یک روز مانده به انتخابات ریاست‌جمهوری چهاردهم، تب و تاب انتخاباتی با شیب ملایمی همچنان در حال پیش رفتن است. حالا مناظره‌ها تمام شده، نامزدها به شهرهای مختلف رفته‌اند، سخنرانی کرده‌اند، وعده داده‌اند، برای هم کری خوانده‌اند و حالا باید منتظر باشند و ببینند انتخاب شرکت‌کنندگان در این انتخابات

این لایحه، پنجم آذرماه سال ۱۴۰۱ از سوی دولت به مجلس تقدیم شد و اواخر خرداد ماه ۱۴۰۲، بود که کمیسیون اجتماعی بعد از بررسی، این لایحه را به صحن علنی ارجاع داد. اما بعد از اظهارنظر‌های مختلف و رفت‌وبرگشت‌های این لایحه از صحن به کمیسیون اجتماعی در نهایت

یکی از این تعابیر نظاره است؛ یعنی نگریستن. سید‌جواد طباطبایی می‌گوید: «در اندیشه سیاسی، به خلاف اندیشه عرفانی، اصل بیرون است و ضابطه و میزانی جز امتیاز بیرونی وجود ندارد، در‌حالی‌که اندیشه عرفانی جز به باطن و امتیاز باطنی ارج نمی‌گذارد». نظاره‌گری یعنی عینیت‌بخشیدن به بیرون. نگریستن به چیزها

در این نشست، فاطمه علمدار از «رؤیای تغییر» به‌عنوان شوق و گریز توأمان یاد کرد؛ وضعیتی که در شرایط اجتماعی کنونی موضوعی ملموس برای همگان است؛ «با هر رویکرد سیاسی و فرهنگی همه می‌دانیم که اوضاع فعلی جامعه در بخش‌هایی مطلوب نیست و حتی مسئولان برای تبلیغ در انتخابات