آبارکا که یک شرکت تور گردانی کوچک را اداره می‌کند و سفرهای دیدنی در اطراف تالاب ارائه می‌دهد، می‌گوید: “برای من، اینجا بهشت است و خالص‌ترین جادو. این ارزشمندترین چیزی است که ما داریم. بدون آن، نمی‌دانم چگونه می‌توانستیم زنده بمانیم.” این چشم‌انداز زیبا با پروژه‌ای جسورانه که توسط برنامه محیط زیست سازمان ملل (UNEP) حمایت می‌شد، ممکن شد. این پروژه برای احیای تالاب بود که تنها چند سال قبل به دلیل تغییرات اقلیمی و توسعه کنترل‌نشده در آستانه نابودی قرار داشت.
این تلاش بخشی از یک برنامه گسترده‌تر برای حفظ پنج تالاب در امتداد ساحل مرکزی شیلی بود، منطقه‌ای ناهموار که خانه گیاهان و حیواناتی است که در هیچ جای دیگر دنیا یافت نمی‌شوند. این تالاب‌ها، مانند بسیاری از نقاط جهان، تحت تأثیر آلودگی، تغییرات اقلیمی، گونه‌های مهاجم و گردشگری ناپایدار قرار دارند و به سمت نابودی حرکت می‌کنند. روبرت اراث، مدیر پروژه برنامه محیط زیست سازمان ملل که بر این پروژه نظارت دارد، می‌گوید: “تالاب‌ها یکی از مهم‌ترین اکوسیستم‌های زمین هستند، اما با نرخ نگران‌کننده‌ای در حال ناپدید شدن‌اند. اگر بخواهیم از گونه‌های ساکن این تالاب‌ها و همچنین جوامعی که به این مناظر برای کار و غذا وابسته‌اند محافظت کنیم، این وضعیت باید تغییر کند.”
تالاب کاویل که در حومه شهر پیکلیمو، شهری معروف برای موج‌سواری واقع شده است، در معرض خطر جدی قرار داشت. کاهش بارش در ماه‌های مرطوب زمستان باعث کاهش سطح آب تالاب شد و اتصال فصلی آن به اقیانوس آرام را قطع کرد. این وضعیت منجر به کاهش تولید نمک در منطقه شد که زندگی اقتصادی محلی را تحت تأثیر قرار داد. دو سال پیش، این شرایط با تلاشی که توسط UNEP و دولت شیلی و صندوق جهانی محیط زیست حمایت شد، شروع به تغییر کرد. مهندسان و دولت محلی طرحی برای ایجاد یک شکاف در سد شنی که تالاب را از دریا جدا می‌کرد، طراحی کردند و با حذف بخشی از این سد، آب شور دوباره به تالاب بازگشت. این اقدام باعث احیای تالاب شد و سطح شوری آن دوباره به حالت طبیعی برگشت.
