چگونه امن‌ترین موزه جهان در ۷ دقیقه غارت شد؟

گزارش‌های رسمی بعد از سرقت اخیر، سیستم‌های امنیتی موزه را «قدیمی و ناکافی» ارزیابی کرده‌اند و نشان می‌دهد تنها یک‌سوم از گالری‌های موزه تحت پوشش دوربین‌های نظارتی هستند.در روز سرقت، سارقان با استفاده از یک بالابر صنعتی به بالکن طبقه دوم موزه دسترسی پیدا کردند و با ابزارهایی مانند اره برقی، شیشه پنجره را شکستند و وارد گالری آپولون شدند. این عملیات که در کمتر از ۷ دقیقه انجام شد نشان‌دهنده ضعف‌های جدی در سیستم‌های نظارتی و حفاظتی موزه است.یکی از مشکلات عمده، کمبود دوربین‌های مداربسته در بخش‌های حساس موزه است. بر اساس گزارش‌ها، حدود ۳۵درصد از اتاق‌های بخش دنون، جایی که جواهرات نگهداری می‌شد، فاقد پوشش دوربین هستند. علاوه بر این، کاهش تعداد نگهبانان و کارکنان امنیتی در ساعات کم‌تردد، به‌ویژه در روزهای تعطیل، بر شدت این مشکلات افزوده است.

پنجره‌های این موزه به سیستم آلارم مجهز هستند. این سیستم در صورت وقوع کوچکترین ضربه به پنجره‌ها، به پست فرماندهی که دوربین‌ها را رصد می‌کند، هشدار می‌دهد. یک کارشناس امنیتی توضیح می‌دهد که به طور معمول، در موزه‌ای مانند لوور، شکستن پنجره باید یک سیگنال آلارم ایجاد کند که به کامپیوتر امنیتی ارسال می‌شود و منطقه دقیق حادثه را مشخص می‌کند. ظاهرا آلارم‌ها پرسنل امنیتی را به اتاق آوردند، اما نفوذگران به همان آسانی که وارد گالری شده بودند، آنجا را ترک کردند، البته این بار با حمل ثروتی هنگفت.

در حالی که وزیر فرهنگ فرانسه، رشیده داتی، از عملکرد سیستم امنیتی موزه دفاع کرده است، بسیاری از کارشناسان و اتحادیه‌های کارگری به ناکافی بودن اقدامات امنیتی اشاره دارند. آن‌ها معتقدند که کاهش بودجه و نیروی انسانی، به‌ویژه در بخش‌های حساس، موجب افزایش آسیب‌پذیری موزه شده است.

الیز مولر، کارمند لوور گفت که در داخل سازمان ناکارآمدی وجود دارد. او گفت: «ماه‌هاست که هشدارهایی توسط همه پرسنل ایمنی و امنیتی صادر شده است، به‌ویژه برای برجسته‌کردن نقص‌ها و مشکلاتی که هر روز با آنها روبرو بودیم و در واقع، مدیریت تمام این هشدارها را کاملاً نادیده گرفت، و امروز، آنچه که از آن می‌ترسیدیم، رخ داد: غارت و چپاول.» او افزود: «ما تعدادی از ضعف‌ها را شناسایی کرده بودیم و معلوم می‌شود که این شناسایی اکنون نه‌تنها داخلی است، بلکه ضعف لوور و ناتوانی آن در انجام ماموریت اصلی خود از بیرون نیز شناخته شده است.»

به گفته لیندا آلبرتسون، رئیس انجمن تحقیقات جرایم علیه هنر، سازمانی که روندهای امنیتی موزه‌ها از جمله سرقت و خرابکاری را بررسی و ردیابی می‌کند، ساختاری که اکنون شلوغ‌ترین موزه جهان محسوب می‌شود، «هرگز برای جای‌دادن میلیون‌ها بازدیدکننده‌ای که هر سال دریافت می‌کند، طراحی نشده بود». او گفت که معماری لوور «برای رسیدگی به نیازهای امنیتی مدرن، کنترل‌های دقیق حفاظت، یا جمعیت انبوهی که اکنون جذب می‌کند» ساخته نشده است.

سرقت اخیر در موزه لوور تنها یک حادثه جنایی ساده نیست، بلکه هشداری جدی برای نهادهای فرهنگی غرب به شمار می‌رود؛ نهادهایی که سال‌ها از فناوری‌های پیشرفته و امنیت غیرقابل نفوذ خود سخن گفته‌اند. اکنون روشن شده است که حتی در قلب پاریس و در پیشرفته‌ترین موزه جهان، میان ادعا و واقعیت فاصله‌ای عمیق وجود دارد. این در حالی است که سال‌ها، لوور به عنوان الگویی از امنیت پیشرفته معرفی شده بود. این رویداد، پرسش‌هایی جدی درباره کارآمدی سیستم‌های کنونی مطرح کرده و نیاز به سرمایه‌گذاری هدفمند در فناوری‌های نوین و تقویت نیروی انسانی را برجسته می‌کند. کارشناسان امنیتی خواستار اصلاحات فوری شده‌اند تا موزه‌های جهان از تکرار چنین شکست‌هایی در امان بمانند.