به گزارش خبرنگار پایگاه خبری اکو رسانه ـ درخت چنار کهنسال برغان، یکی از نمادهای طبیعی این منطقه، اخیراً دچار حریق شد. به دنبال این حادثه، گروهی از اساتید دانشگاه تهران، کارشناسان میراث فرهنگی و دهیاری برغان برای بررسی وضعیت این درخت از آن بازدید کردند.
دکتر کامبیز پورطهماسی، استاد دانشگاه تهران، در این بازدید اعلام کرد که این درخت هنوز از نظر رشد دچار محدودیت خاصی نشده است، اما به دلیل کهنسالی، پوسیدگیهای طبیعی در آن دیده میشود. او تأکید کرد که حفاظت از این درخت نیازمند اجرای اقدامات تخصصی برای جلوگیری از آسیبهای محیطی و افزایش استحکام آن است.
به گفته دکتر پورطهماسی، یکی از مهمترین اقدامات، ارزیابی استحکام درخت در برابر عوامل طبیعی مانند بادهای شدید است. با توجه به گسترش شاخوبرگ در فصول گرم، فشار وارد بر تنه افزایش مییابد و احتمال آسیبدیدگی بیشتر میشود. در این راستا، برنامهای برای تقویت ساختار درخت در نظر گرفته شده است.
او همچنین اشاره کرد که برخی شکافها و ترکهای موجود در تنه، نیاز به ترمیم دارند. این ترکها در برخی موارد به دلیل نفوذ آب ایجاد شدهاند و در صورت بیتوجهی، ممکن است به گسترش پوسیدگی منجر شوند. ترمیم این بخشها به افزایش طول عمر درخت کمک خواهد کرد.
یکی دیگر از اقدامات مهم، مدیریت بازدیدهای مردمی است. با توجه به ارزش تاریخی و طبیعی این درخت، باید تدابیری برای کنترل ورود بازدیدکنندگان اتخاذ شود تا از آسیبهای احتمالی جلوگیری شود. در این راستا، با همکاری دهیاری و هیئت امنای مسجد، برنامهای برای بازدید ایمن و حفاظت از درخت تدوین خواهد شد. همچنین پوششهای حفاظتی و مواد ضدحریق در بخشهای داخلی درخت اجرا میشود تا از بروز حوادث مشابه جلوگیری شود
دکتر اصغر طارمیان، عضو هیئت علمی دانشگاه تهران، نیز در این بازدید بر ضرورت تدوین یک برنامه جامع برای نگهداری این درخت تأکید کرد. او گفت: درختان کهنسال به دلیل شرایط سنی خود، در معرض آسیبهای مختلفی از جمله آفات، باد و تغییرات محیطی هستند. ازاینرو، لازم است که برنامهای منظم برای بررسی سلامت درخت تدوین شود و اقدامات حفاظتی بر اساس نتایج این بررسیها انجام شود.
دکتر پورطهماسی در پایان خاطرنشان کرد که اگرچه درختان چنار طول عمری هزار یا دوهزار ساله ندارند، اما در صورت اجرای برنامههای حفاظتی مناسب، میتوانند برای سالیان طولانی به حیات خود ادامه دهند. او تأکید کرد که اجرای این اقدامات، نهتنها از سقوط یا آسیبدیدگی این درخت جلوگیری میکند، بلکه امکان بهرهمندی نسلهای آینده از این میراث طبیعی را نیز فراهم خواهد کرد.