به گزارش اکو رسانه ، به نقل از اعتماد آنلاین ؛ لیلا پایدار- عبدالرضا فرجی‌راد، استاد ژئوپلیتیک و دیپلمات پیشین، در گفت‌وگو با خبرنگار اعتماد آنلاین درباره تأثیر نزدیکی ترامپ به کشورهای آسیای میانه بر موقعیت چین، به ویژه در چارچوب طرح کمربند و جاده، اظهار داشت: ترامپ در دوران ریاست جمهوری خود در تلاش است محدودیت‌های بیشتری علیه چین ایجاد کند. سفرهای او به کشورهای خلیج فارس عربستان، قطر و امارات و قراردادهایی که با این کشورها می‌بندد، همگی در راستای محدود کردن نفوذ چین انجام می‌شود. در منطقه آسیای مرکزی و قفقاز نیز هدف آمریکا همین است، هرچند که نگاه ویژه‌ای نیز به روسیه دارد تا حوزه نفوذ آن را محدود کند. با این حال، اولویت اصلی آمریکا در حال حاضر چین است، چرا که روسیه درگیر جنگ است و فشار زیادی بر آن وارد می‌شود، بنابراین آمریکا از این فرصت بهره می‌برد.
کشورهای آسیای مرکزی در موقعیت استراتژیک ویژه‌ای قرار دارند: از یک سو به روسیه متصل‌اند و نفوذ فرهنگی روسیه در آن‌ها بسیار قوی است، و از سوی دیگر، چین در سال‌های اخیر فعالیت‌های اقتصادی گسترده‌ای در قالب پروژه «یک کمربند، یک جاده» انجام داده است. علاوه بر این، این کشورها با ایران همسایه هستند و شرایط روابط ایران با آمریکا نیز مشخص است.
وی خاطرنشان کرد: این کشورها منابع انرژی غنی نیز دارند؛ برای مثال، قزاقستان یکی از تولیدکنندگان مهم نفت و ترکمنستان یکی از تولیدکنندگان بزرگ گاز است که گاز خود را به چین منتقل می‌کند. برخی از این کشورها، مانند قزاقستان، تلاش می‌کنند تا از حوزه نفوذ روسیه فاصله بگیرند، به ویژه پس از آغاز جنگ اوکراین و روی کار آمدن رئیس‌جمهور جدید.
این دیپلمات پیشین ادامه داد: ترامپ در تلاش است تا نفوذ آمریکا در این منطقه در کنار چین تثبیت شود. حتی پایگاه نظامی بگرام در افغانستان نیز مورد توجه اوست و قصد دارد مجدداً کنترل آن را در اختیار گیرد، چرا که این موقعیت نزدیک به چین و نیروهای هسته‌ای آن اهمیت استراتژیک دارد.
به گفته فرجی‌راد، اقدامات ترامپ در این مناطق، از آسیای مرکزی تا خاورمیانه، همگی در راستای محدود کردن رقبای آمریکا و به ویژه چین است. نمونه‌ای از این سیاست‌ها نیز فشارها در ونزوئلاست، کشوری که منابع نفتی فراوان دارد و روابط نزدیکی با ایران برقرار کرده است؛ بخشی از این فشارها نیز مرتبط با چین است.
او در پایان گفت: کمربند و جاده جدید، مسیر خشک آن از آسیای مرکزی عبور می‌کند و شامل پنج کشور می‌شود، سپس به قفقاز و اروپای شرقی می‌رسد. مسیر آبی این پروژه نیز از اقیانوس هند شروع و از خلیج فارس به مدیترانه امتداد می‌یابد. اقدامات آمریکا در این مسیرها، به نوعی ایجاد موانع و محدودیت برای چین است و این سیاست بلندمدت آمریکاست که حتی با گفتگوهای اقتصادی و دیپلماتیک بین چین و آمریکا، به نظر نمی‌رسد تغییر کند.
