به گزارش اکو رسانه ، به نقل از اقتصاد ۲۴- نوشیدنی-آیا تا به حال هنگام خرید یک آبمیوه خاص و لاکچری در تهران، از قیمت بالای آن متعجب شدهاید؟ به نظر میرسد افزایش هزینههای تولید، واردات مواد اولیه خاص، بستهبندیهای شیک و البته، میل به تجربههای منحصربهفرد، باعث شده تا این نوشیدنیهای جذاب، به کالایی لوکس و گرانقیمت تبدیل شوند. اما ریشه این گرانی چیست و آیا این روند ادامه خواهد داشت؟
نوشیدنی-شاید بسیاری از آبمیوههای لاکچری از میوهها و عصارههای خاصی تهیه میشوند که در ایران به وفور یافت نمیشوند. به عنوان مثال، میوههای استوایی مانند انبه، پاپایا، یا انواع توتهای خاص که طعم و رنگ منحصر به فردی به آبمیوهها میبخشند، معمولاً از کشورهای دیگر وارد میشوند. اما امروز گرانی آبمیوه در سطح شهر تهران دیگر مختص میوههای لاکچری نیست بلکه شامل همان یک لیوان آب هویچ هم شده است.
افزایش قیمت آبمیوه در ایران طی سالهای اخیر، موضوعی است که مصرفکنندگان و تولیدکنندگان را به طور یکسان تحت تاثیر قرار داده است. تورم بالا به عنوان یکی از اصلیترین عوامل، قدرت خرید مردم را کاهش داده و در نتیجه، تقاضا برای محصولاتی مانند آبمیوه را که جزو کالاهای غیرضروری محسوب میشوند، تحت تاثیر قرار میدهد. افزایش عمومی هزینهها، شامل مواد غذایی، انرژی و خدمات، مستقیماً به افزایش هزینههای تولید آبمیوه نیز منجر میشود.
در ادامه بررسی دلایل گرانی آبمیوههای لاکچری در پایتخت، این بار به سراغ زنجیره تامین و هزینههای پنهان این محصولات میرویم. زمانی که کف قیمت هر کیلو میوه در بازار زیر ۱۰۰ هزار تومان یافت نمیشود، قطعا گرانی آب میوه خیلی جای تعجب ندارد، اما افزایش بیش از انتظار نیز از دیگر مباحثی است که جای تامل دارد.
در دنیای محصولات لاکچری، بستهبندی بیش از همیشه اهمیت پیدا میکند. بطریهای شیشهای با طراحی خاص، لیبلهای جذاب با جوهر فلزی، و جعبههای کادویی شکیل، همگی به قیمت تمام شده محصول اضافه میکنند. این بستهبندیها نه تنها حس لوکس بودن را القا میکنند، بلکه از مواد اولیه مرغوبتری نیز ساخته میشوند تا با استانداردهای کیفی مورد انتظار مشتریان همخوانی داشته باشند.
یک هفته کار کنید یک لیوان آب میوه وارداتی بنوشید!
موج تازهای از گرانی، بازار آبمیوههای خارجی و وارداتی را در ایران دربر گرفته است؛ بهگونهای که قیمت آنها نسبت به سال گذشته با جهشی ۸۰ درصدی روبهرو شده است. در همین حال، افزایش ۳۰۰ درصدی بهای میوه در بازار تهران، تقاضای مصرف را به شدت کاهش داده است، تا جایی که گرانی میوههای وارداتی دیگر چندان به چشم نمیآید. با این حال، رشد قیمت آبمیوههای وارداتی بیش از هر زمان دیگری برجسته شده است. در کنار این وضعیت، آبمیوههای طبیعی نیز از موج گرانی در امان نماندهاند و هر لیوان آبمیوه «لاکچری» با تورمی بیش از ۱۰۰ درصدی عرضه میشود.
امسال آبمیوههای لاکچری شاید مشتریان چندانی در بازار نداشته باشند، اما گرانی آنها بهطور مستقیم بر قیمت سایر آبمیوهها نیز اثر گذاشته است. امروز بهای هر لیوان آب آناناس، آلوئهورا، رامبوتان، سیب ستاره، جکفروت، پشنفروت یا لیچی، معادل حقوق یک هفته یک کارگر تمام میشود. این در حالی است که در سال ۱۴۰۴، حداقل حقوق کارگران ۱۰ میلیون و ۳۹۰ هزار و ۹۶۸ تومان و دستمزد روزانه ۳۴۶ هزار و ۳۶۵ تومان تعیین شده است.
اکنون خرید تنها یک لیوان از این آبمیوههای خاص بین یک میلیون تا یک میلیون و ۶۰۰ هزار تومان هزینه دارد؛ یعنی تقریباً برابر با درآمد یک هفته یک کارگر. شاید این پرسش مطرح شود که همه از این آبمیوهها استفاده نمیکنند، اما واقعیت آن است که گرانی یک بخش، بهصورت دومینویی سایر بخشهای بازار را نیز تحت تأثیر قرار میدهد.
بایدهای حفظ قیمتهای مصوب در سطح منطقی
به نقل از اقتصاد ۲۴؛ از میوههای استوایی کمیاب گرفته تا یک لیوان آب هویج ساده؛ افزایش قیمت آبمیوه در تهران دیگر مختص محصولات لاکچری نیست. تورم افسارگسیخته، هزینههای سرسامآور تولید و واردات، بستهبندیهای پرهزینه و حتی قدرت خرید رو به کاهش مردم، همگی دست به دست هم دادهاند تا این نوشیدنی پرطرفدار، از دسترس بخش قابل توجهی از جامعه خارج شود.
بررسیها نشان میدهد که این روند، فراتر از تصور اولیه، ریشههای عمیقتری در مشکلات اقتصادی کلان کشور دارد. اگرچه نهادهای نظارتی تلاش میکنند تا قیمتها را کنترل کنند، اما در شرایط تورمی شدید، حفظ قیمتهای مصوب در سطح منطقی و قابل قبول برای تولیدکننده، چالشبرانگیز است. عدم تناسب قیمت با هزینههای واقعی تولید میتواند به کاهش انگیزه تولید و در نهایت کمبود عرضه منجر شود.
افزایش قیمت آبمیوه در ایران، معلول مجموعهای از عوامل اقتصادی کلان و خرد است که صنعت تولید و توزیع این نوشیدنی را تحت فشار قرار داده است. برای مدیریت این وضعیت، نیازمند سیاستگذاریهای حمایتی از تولیدکنندگان، ثبات اقتصادی و کنترل تورم هستیم تا هم مصرفکنندگان قدرت خرید خود را حفظ کنند و هم صنعت آبمیوه بتواند به فعالیت خود ادامه دهد.