وقتی چت‌بات جای روان‌درمانگر را می‌گیرد؛ مصرف مواد روان‌گردان با نظارت هوش مصنوعی!

سفر با قارچ و ChatGPTاوج‌گیری هم‌زمان دو موج: هوش مصنوعی و روان‌گردان‌ها

در سال‌های اخیر، استفاده از چت‌بات‌ها به‌عنوان جایگزین روان‌درمانگر واقعی شدت گرفته است؛ تا حدی به‌دلیل هزینه‌های بالا، انگ اجتماعی یا کمبود دسترسی به مشاوران حرفه‌ای. هم‌زمان، روان‌گردان‌هایی مثل سیلوسایبین، LSD و کتامین به‌عنوان راهکارهای جدید درمان افسردگی و PTSD وارد فازهای قانونی و بالینی شده‌اند؛ البته با قیمت‌هایی بین ۱۵۰۰ تا ۳۲۰۰ دلار به ازای هر جلسه.

در چنین شرایطی، استفاده از چت‌بات‌ها برای همراهی در طول تجربه روان‌گردانی، به نظر برخی افراد راهکاری منطقی و ارزان است. پلتفرم‌هایی مثل TripSitAI یا The Shaman هم به‌طور خاص برای همین هدف طراحی شده‌اند.

اما روان‌درمانی، مکالمه صرف نیست

کارشناسان هشدار می‌دهند: چت‌بات‌هایی مثل ChatGPT به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که کاربر را درگیر مکالمه کنند، نه این‌که سکوت کنند یا فقط گوش دهند؛ مهارتی که برای درمان روان‌گردانی بسیار حیاتی است. به گفته‌ی ویلیام ون‌درویر، روان‌درمانگر مرکز مطالعات روان‌گردان MAPS، «درمان با روان‌گردان، اساساً درونی و مبتنی بر سکوت است، نه گفت‌وگوی مداوم.»

از سوی دیگر، چت‌بات‌ها معمولاً برای جلب رضایت کاربر، باورهای او را بدون چالش تأیید می‌کنند؛ حتی اگر این باورها خیالی یا خطرناک باشند. بر اساس پژوهشی از دانشگاه استنفورد، چت‌بات‌ها می‌توانند باورهایی چون توهم مرگ یا افکار خودکشی را تأیید و تشدید کنند.

یکی از کارشناسان MIT می‌گوید: «وقتی فکر می‌کنیم چت‌بات می‌تواند جایگزین یک روان‌درمانگر انسانی شود، داریم کل فرآیند درمانی را به چند جمله‌ی دل‌نشین تقلیل می‌دهیم. این نه‌تنها بی‌اثر است، بلکه می‌تواند خطرناک‌تر از هیچ‌درمانی باشد.»

تجربه‌ای که شاید واقعی نباشد، اما احساس واقعی می‌دهد

با این‌حال، تجربه‌های کاربرانی مانند پیتر نشان می‌دهد که آن‌ها در لحظه، چت‌بات را نه‌تنها یک همراه، بلکه نوعی راهنما می‌دانند. پیتر در طول پنج ساعت گفتگو با ChatGPT، از هیولای آگاهی برتر حرف زد که پوشیده از چشم بود و از ورای واقعیت عبور می‌کرد. او احساس رهایی از خود و معنا کرد و وقتی نوشت: «هیچ‌چیز مهم نیست»، ChatGPT پاسخ داد: «اگر معنایی از پیش تعیین‌شده وجود ندارد، یعنی آزادی داریم که معنای خود را بسازیم.»

اما آیا همین حس رضایت، دلیلی کافی برای اتکا به هوش مصنوعی به‌جای روان‌درمانگر است؟ یا تنها توهمی آرام‌بخش در دل سفری پرخطر است؟

منبع: technologyreview